Λ. ΖΟΥΛΟΥΜΗΣ, Π. ΤΣΑΤΣΑΝΙΑΣ, ΧΡ. ΤΣΑΜΗΣ, Δ, ΧΑΤΖΗΕΜΑΝΟΥΗΛ, Α. ΠΕΤΡΙΚΗΣ
ΣΤΟΜΑ 2006;34(3):213-222
Η ακρορριζεκτομή αποτελεί μια καταξιωμένη και, πλέον, δημοφιλή μέθοδο αντιμετώπισης των φλεγμονωδών παθήοεων των περιακρορριζικών ιστών των δοντιών. Η αξία της ως επέμβαση μεγαλώνει όσο η απαίτηση για επιτυχημένη ενδοδοντική θεραπεία αυξάνεται. Παρ’ όλες, όμως, τις φιλότιμες προσπάθειες τόσο των οδοντιάτρων όοο και το ενδιαφέρον των ασθενών δεν είναι λίγες οι φορές που η ακρορριζεκτομή αποτυγχάνει, με αποτέλεσμα την υποτροπή. Στη συγκεκριμένη εργασία, με βάση τα δεδομένα της διεθνούς βιβλιογραφίας, αναφέρονται αναλυτικά όλες εκείνες οι πληροφορίες, που θα βοηθήσουν τον κλινικό οδοντίατρο να μελετήσει εκείνους τους παράγοντες που επηρεάζουν την επέμβαση της ακρορριζεκτο-μής και το αποτέλεσμά της, όπως είναι η προεγχειρητική κατάσταση του ασθενή, η θέση και η ανατομία του δοντιού και αρκετοί άλλοι. Επίσης, αναλύονται συγκεκριμένες περιπτώσεις υποτροπών σε συνδυασμό με κλινικές εικόνες και ακτινογραφίες. Παράλληλα, γίνονται προτάσεις για την αύξηση των ποσοστών πλήρους επούλωσης μέσα από την πρόοδο και ανάπτυξη της τεχνολογίας αναφέρο- ντας νέα υλικά και τεχνικές, όπως το ΜΤΑ, οι υπέρηχοι και το laser.
ΛEΞEIΣ KΛEIΔIA: Ακρορριζεκτομή, υποτροπή, υπέρηχοι, laser, ανάστροφη έμφραξη