Κεφαλομετρική μελέτη της θέσης και του μεγέθους της άνω γνάθου σε παιδιά ηλικίας 10-12 ετών με τάξη II, κατηγορία 1 κατά Angle

Ο.-Ε. ΚΟΛΟΚΥΘΑ, Ν. ΤΟΠΟΥΖΕΛΗΣ, Σ. ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ-ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΗ, Σ. ΚΑΒΒΑΔΙΑ-ΤΣΑΤΑΛΑ
Εργαστήριο Ορθοδοντικής, Οδοντιατρική Σχολή Α.Π.Θ.
ΣΤΟΜΑ 2008;36(4):315-320

Τα ακρυλικά πολυμερή αποτελούν από την εισαγωγή τους, πριν από περισσότερο από εκατό χρόνια, τα υλικά εκλογής για την κατασκευή βάσεων οδοντοστοιχιών, γιατί παρέχουν τον καλύτερο δυνατό συνδυασμό επιθυμητών ιδιοτήτων, καθώς και σχετικά ευχερή εργαστηριακή διαδικα­σία. Ως πολυμερή, είναι επιδεκτικά ποικίλων επεμβάσεων στη σύνθεσή τους για τη βελτίωση της ικανοποιητικής μεν, αλλά όχι ιδανικής, μηχανικής τους απόδοσης. Στην παρούσα εργασία περιγράφονται οι τροποποιήσεις στη σύνθεση και οι ενισχύσεις στη δομή που εφαρμόζονται ή προτείνονται για τη βελτίωση των μηχανικών ιδιοτήτων των ακρυλικών βάσε­ων οδοντοστοιχιών. Το υλικό προήλθε από ανασκόπηση της διεθνούς ερευνητικής βιβλιογραφίας και αξιολογήθηκε τόσο με βάση τα πλεονεκτήματα που εξασφαλίζουν οι προτεινόμενες επεμβάσεις ως προς τη μηχανική συμπεριφορά του υλικού, όσο και τους περιορισμούς ή τα προβλήματα που συνοδεύουν την υιοθέτησή τους.
Τα κλασσικά ακρυλικά πολυμερή παρέχονται σήμερα ενισχυμένα ως προς τη χημική τους δομή με την εισαγωγή σταυροειδών συνδέσεων ανάμεσα στα μακρομόρια. Οι σταυ­ροειδείς συνδέσεις μειώνουν τις αλληλεπιδράσεις του ακρυ­λικού με το στοματικό περιβάλλον, αλλά συνεισφέρουν λίγο στη μηχανική του βελτίωση. Αποτελεσματικότερη βελτίωση των μηχανικών ιδιοτήτων επιτεύχθηκε με την εισαγωγή συμπολυμερών ακρυλικού – ελαστομερούς. Τα υλικά αυτά, που κυκλοφορούν στο εμπόριο ως «υψηλής αντοχής στην κρούση», εξασφαλίζουν ισχυροποίηση του ακρυλικού σε περίπτωση υψηλής και απότομης φόρτισης, αλλά η συμβολή τους στη βελτίωση της αντοχής στην κόπωση αμφισβητεί­ται. Περαιτέρω αύξηση της μηχανικής αντοχής προτείνεται μέσω της προσθήκης ποικίλων, διαφορετικής χημικής σύνθε­σης, ενισχυτικών δομών. Οι ενισχύσεις εφαρμόζονται είτε με τη μορφή μεταλλικών ενθέτων είτε με τη μορφή ινών ή κόκκων από άνθρακα, πολυαραμίδιο, ύαλο ή πολυαιθυλένιο, και έχουν τη δυνατότητα να βελτιώσουν τις μηχανικές ιδιό­τητες του ακρυλικού. Η ερευνητική δραστηριότητα επικε­ντρώνεται, κυρίως, στις παραμέτρους που επηρεάζουν την αποτελεσματικότητα των ενισχύσεων, με κύριους άξονες την επαρκή πρόσφυση των ενισχυτικών δομών και το σωστό προσανατολισμό τους και με στόχο την ανάδειξη μιας απο­τελεσματικής, αλλά και πρακτικά εφαρμόσιμης, μεθόδου.

ΛEΞEIΣ KΛEIΔIA: ενίσχυση, μηχανικές ιδιότητες, πολυμερή βάσεων οδοντοστοιχιών