Δ. Παπαπέτρος, Ν. Νταμπαράκης
ΣΤΟΜΑ 2004;32(3):167-172
Τα τοπικά αναισθητικά είναι από την φύση τους ουσίες αγγειοδιασταλτικές και αυτό συνεπάγεται τη γρήγορη απορρόφησή τους από την κυκλοφορία και την ταχεία αύξηση του επιπέδου των τοπικών αναισθητικών στο αίμα. Η αγγειοσύσπαση που προκαλεί η επινεφρίνη συντελεί στην επιμήκυνση της παραμονής του αναισθητικού στην περιοχή της έγχυσης, με συνέπεια να παρατείνε- ται η διάρκεια της δράσης του από την μια, ενώ από την άλλη περιορίζεται σημαντικά η αιμορραγία που προκαλείται κατά τις χειρουργικές επεμβάσεις στην περιοχή έγχυσης του αναισθητικού.
Σε σχέση με τον πιθανό ρόλο των κατεχολαμινών στα διαλύματα τοπικών αναισθητικών και των κατεχολαμινών που απελευθερώνονται ενδογενώς από τον μυελό των επινεφριδίων, λόγω του stress, αρκετοί συγγραφείς πιστεύουν, ότι η επίδραση των ενδογενών κατεχολαμινών είναι σημαντικότερη έναντι εκείνης που οφείλεται στην εξωγενή επινεφρίνη. Στην επιλογή του είδους του αγγειοσυσπαστικού σε συνδυασμό με το διάλυμα του τοπικού αναισθητικού, η σύγκριση της χρήσης των δύο αγγειοσυσπαστικών έδειξε, ότι η χρήση αναισθητικών που περιείχαν νοραδρεναλίνη φάνηκε, ότι ακολουθείται από μια μεγαλύτερη αύξηση στη συστολική πίεση απ’ ότι η χρήση διαλυμάτων που περιείχαν αδρεναλίνη. Αν και η νοραδρεναλίνη προκαλεί ισχυρότερες υπερτασικές αντιδράσεις έχει ασθενέστερη αγγειοσυσπαστική επίδραση, ενώ είναι αμφίβολο αν τα αναισθητικά που περιέχουν νοραδρεναλίνη προσφέρουν κάποιο πλεονέκτημα έναντι εκείνων που περιέχουν αδρεναλίνη.
Η κλινική εμπειρία έχει δείξει ότι δεν υπάρχει λόγος γιατί κάποιος δεν πρέπει να πάρει το πλεονέκτημα της σύνδεσης επινεφρίνης και τοπικού αναισθητικού. Αν και υπάρχουν αντιγνωμίες, φαίνεται πως μια φύσιγγα αναισθητικού με επινεφρίνη 1:100.000, δηλαδή περίπου 20 μg, μπορεί να χορηγηθεί άφοβα σε ασθενείς, με μέτριας έντασης καρδιαγγειακά προβλήματα.
ΛEΞEIΣ KΛEIΔIA: Επινεφρίνη, νορεπινεφρίνη, τοπικά αναισθητικά, αγγειοσυσπαστικά