Π. ΣΤ. ΙΤΖΙΟΥ, Α. ΧΑΤΖΗΚΥΡΙΑΚΟΣ
ΣΤΟΜΑ 2006;34(2):129-138
Σκοπός της εργασίας είναι να αποσαφηνίσει, κατά το δυνατό, την έννοια της κεντρικής σχέσης, να επισημάνει την αξία της και να παρουσιάσει μεθόδους και υλικά για την καταγραφή της κεντρικής σχέσης, μιας έννοιας γύρω από την οποία επικρατεί σύγχυση και διαμάχη στην οδοντιατρική ορολογία.
Παρουσιάζονται δύο μέθοδοι ανεύρεσής της, πιο συγκεκριμένα η τεχνική της μίας χειρός και η τεχνική του αμφίπλευρου χειρισμού, ενώ για την καταγραφή της γίνεται αναφορά στις εξής μεθόδους: 1) Γραφικές, 2) Κεφαλομετρικές, 3) Ηλεκτρομυογραφικές, 4) Αμεσες διασυγκλεισιακές καταγραφές δήξεως. Για την εφαρμογή των διαφόρων μεθόδων καταγραφής υπάρχει πληθώρα υλικών, εκ των οποίων τα περισσότερο κοινά που χρησιμοποιούνται είναι: 1) Θερμοπλαστικοί τύποι κεριών, 2) Ευγενολούχα φυράματα, 3) Γύψοι αποτύπωσης, 4) Ακρυλική ρητίνη «εν ψυχρώ πολυμεριζόμενη», 5) Σιλικόνες και πολυαιθέρες.
Αναλύονται, επίσης, τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα κάθε μεθόδου. Μετά από σύγκριση των διαφόρων υλικών καταγραφής παρατίθενται στοιχεία αναφορικά με τις ιδιότητες καθενός από αυτά, ώστε να επιλέγεται ο κατάλληλος συνδυασμός μεθόδου και υλικού, ανάλογα κάθε φορά με την ιδιαιτερότητα της περίπτωσης και την κρίση του θεράποντος οδοντιάτρου.
Στο τέλος αναφέρεται συμπερασματικά ότι δεν υπάρχει καμία τεχνική που να καλύπτει όλες τις περιπτώσεις που παρουσιάζονται στην κλινική πράξη και ότι οι γνώσεις, η εμπειρία του οδοντιάτρου και η συνεργασία του ασθενή είναι οι πιο σπουδαίοι παράγοντες για να επιτευχθεί μία ακριβής καταγραφή της κεντρικής σχέσης. Έτσι, είναι απαραίτητη η γνώση περισσότερων της μιας τεχνικών, για να υπάρχει δυνατότητα εξατομίκευσης της διαδικασίας καταγραφής της κεντρικής σχέσης σε κάθε ασθενή και, συνεπώς, περισσότερη ακρίβεια στη μεταφορά των σχέσεων των γνάθων στον αρθρωτήρα για τη σωστή διεκπεραίωση των προσθετικών αποκαταστάσεων.
ΛEΞEIΣ KΛEIΔIA: Κεντρική σχέση, καταγραφές, τεχνικές, υλικά