Ζ. ΨΗΜΜΑ, Ε. ΤΣΑΛΙΓΟΠΟΥΛΟΥ
ΣΤΟΜΑ 2007;35(4):309-31
Τα υγρά διακλυσμού έχουν πρωτεύοντα ρόλο κατά τη διάρκεια μιας ενδοδοντικής θεραπείας, διότι συμβάλλουν στη μείωση του μικροβιακού φορτίου των ριζικών σωλήνων και στη χημικομηχανική επεξεργασία γενικά. Μεταξύ των υγρών διακλυσμού επικρατέστερο είναι το υποχλωριώδες νάτριο (NaOCI) που χρησιμοποιείται σε ποικίλες συγκεντρώσεις (0,5-5,25%).
Σκοπός αυτής της βιβλιογραφικής ανασκόπησης είναι να διερευνήσει την επίδραση της συγκέντρωσης του NaOCI στην αντιμικροβιακή του δράση. Στις περισσότερες μελέτες δεν βρέθηκε σημαντική διαφορά στην αντιμικροβιακή δράση διαλυμάτων 0,5%-5,25%. Επιπρόσθετοι παράγοντες που καθορίζουν τη ιδανική συγκέντρωση του NaOCI για ενδοδοντική χρήση είναι η τοξικότητα και η διαλυτική ικανότητα του διαλύματος. Υψηλές συγκεντρώσεις παρουσιάζουν σημαντική τοξικότητα για τους περιακρορριζικούς ιστούς σε περίπτωση διαφυγής του υγρού από το ριζικό σωλήνα. Χαμηλές συγκεντρώσεις έχουν μικρότερη διαλυτική ικανότητα, η οποία όμως μπορεί να βελτιωθεί με την αύξηση της θερμοκρασίας του διαλύματος, τη συχνή ανανέωσή του και την αύξηση του χρόνου παραμονής εντός των ριζικών σωλήνων.
ΛEΞEIΣ KΛEIΔIA: Αντιμικροβιακή δράση, συγκέντρωση, υποχλωριώδες νάτριο