Ε. ΧΑΤΖΗΣΤΑΥΡΟΥ, Μ. ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ
ΣΤΟΜΑ 2006;34(1):55-62
Η έγκλειση μονίμων δοντιών αποτελεί ένα σύνηθες κλινικό φαινόμενο, που τις περισσότερες φορές απαιτεί για την αντιμετώπισή του τη συνεργασία διαφορετικών οδοντιατρικών ειδικοτήτων. Στην παρούσα εργασία, παρουσιάζεται περίπτωση άρρενα ασθενούς, ηλικίας 15 ετών, με έγκλειστο 2ο κάτω γομφίο (37), μετά το πέρας ορθοδοντικής θεραπείας διόρθωσης Τάξης II ανωμαλίας σύγκλεισης. Ο δεύτερος γομφίος της κάτω γνάθου δε συγκαταλέγεται στα συνηθέστερα παρατηρούμενα έγκλειστα δόντια. Η κλινική εξέταση και η ανάλυση της σύγκλεισης του ασθενούς έκριναν απαραίτητη τη διευκόλυνση της ανατολής του εγκλείστου 37 στη στοματική κοιλότητα. Η βαθειά έγκλεισή του, το πάχος των μαλθακών ιστών στην περιοχή και η ταυτόχρονη παρουσία εγκλείστου 3ου γομφίου (38), που θα επιδείνωνε τις συνθήκες παθητικής ανατολής του 37, καθιστούσαν αμφίβολη την επιτυχία μιας θεραπευτικής αντιμετώπισης με απλή χειρουργική αποκάλυψη του 37. Με δεδομένη την άρνηση του ασθενούς για επανατοποθέτηση ακινήτων ορθοδοντικών μέσων σε παρακείμενα δόντια, αποφασίσθηκε η χειρουργική τοποθέτηση πλάκας οστεοσύνθεσης με στόχο τη διευκόλυνση της ελαστικής έλξης του εγκλείστου 37. Έτσι, αποκαλύφθηκε χειρουργικά η μύλη του 2ου κάτω γομφίου (37) και συγκολλήθηκε σε αυτήν μεταλλική αγκύλη. Έγινε εξαγωγή του εγκλείστου 38 και τοποθετήθηκε πλάκα οστεοσύνθεσης τύπου L άπω του εξαχθέντος 3ου γομφίου. Η ορθοδοντική παρέμβαση συνίστατο στην τοποθέτηση ελαστικού νήματος με στόχο την άσκηση δύναμης προς τα άπω και πίσω, προς διευκόλυνση της ανατολής του 37. Η άμεση μετεγχειρητική πορεία του ασθενούς υπήρξε ασυμπτωματική και ο ίδιος ο ασθενής παρακολουθήθηκε σε μηνιαία βάση για ενεργοποίηση της έλξης. Μετά την πάροδο 6 μηνών, οπότε και ο έγκλειστος 37 είχε ανατείλει φυσιολογικά στο τόξο φτάνοντας το μασητικό επίπεδο των παρακειμένων δοντιών, αφαιρέθηκε επιτυχώς η πλάκα οστεοσύνθεσης.
ΛEΞEIΣ KΛEIΔIA: Διευκόλυνση ανατολής, Έγκλειστος δεύτερος κάτω γομφίος, Πλάκα οστεοσύνθεσης, Ορθοδοντική έλξη