Κ. ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, Π. ΜΠΕΛΤΕΣ
ΣΤΟΜΑ 2006;34(3):169-179
Μια από τις βασικότερες ιδιότητες που πρέπει να πληρεί κάθε φύραμα σε έναν ενδοδοντικά θεραπευμένο ριζικό σωλήνα είναι η αντίσταση στη διάλυση. Το φαινόμενο της διάλυσης συμβαίνει στο μυλικό ή στο ακρορριζικό τριτημό- ριο της ρίζας εξαιτίας της φυσικοχημικής αλληλεπίδρασης της εκτιθέμενης επιφανειακής δομής των φυραμάτων με το υγρό περιβάλλον είτε της στοματικής κοιλότητας είτε των περιακρορριζικών ιστών. Η βιβλιογραφική ανασκόπηση που ακολουθεί έχει ως στόχο την αξιολόγηση και τη σύγκριση των εξαχθέντων ποσοτικών και ποιοτικών αποτελεσμάτων, τη διερεύνηση της αιτιολογίας της διάλυσης των φυραμάτων και τις επιπτώσεις του φαινομένου στην ποιότητα της ενδοδοντικής θεραπείας, στη στοματική και γενική υγεία του ασθενούς. Η έρευνα αναφορικά με τη διαλυτότητα περιλαμβάνει τις σπουδαιότερες κατηγορίες φυραμάτων, δηλαδή τα φυράματα ΖnΟΕ, πολυκετονικών παραγώγων, Ca(OH)2, εποξυλικών ρητινών, υαλοϊονομερούς κονίας και σιλικονούχων παραγώγων.
ΛEΞEIΣ KΛEIΔIA: Διαλυτότητα, ενδοδοντικά φυράματα