Α. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, Α. ΜΠΟΥΖΑΛΑ, Α. ΠΑΝΤΑΖΗΣ, Π. ΣΤΑΥΡΙΑΝΟΥ
ΣTOMA 2016;44(2):57-60
Mε τον όρο ιατρική αμέλεια εννοούμε την έλλειψη της απαραίτητης δεξιότητας κατά την άσκηση του ιατρικού επαγγέλματος, η οποία δεξιότητα, λογικά, συγκαταλέγεται στα προσόντα που κατέχει ο ιατρός για την άσκηση του επαγγέλματος αυτού. Αποτέλεσμα της αμέλειας αυτής είναι η πρόκληση βλάβης, για την οποία ο ασθενής δύναται να αιτηθεί αποζημίωση. Σε πολλές χώρες, ισχύει με βάση την αδικοπρακτική ευθύνη, το σύστημα της αποζημίωσης που όμως δημιουργεί ιδιαίτερα προβλήματα στην άσκηση της Οδοντιατρικής, με τον Οδοντίατρο να βιώνει την εργασιακή ανασφάλεια και να εξωθείται σε «αμυντική Οδοντιατρική». Ο ασθενής από την άλλη πλευρά, στην προσπάθεια του να αποκαταστήσει τη βλάβη, καταφεύγει συνήθως στα δικαστήρια, όπου εκεί αντιμετωπίζει σημαντικές διαδικαστικές και ιδίως αποδεικτικές δυσκολίες και σχεδόν πάντοτε καταλήγει σε μια ιατρική πραγματογνωμοσύνη.
ΛEΞEIΣ KΛEIΔIA: οδοντιατρική αμέλεια, αστική ευθύνη, ελληνική νομοθεσία, ιατρική πραγματογνωμοσύνη, Οδοντιατροδικαστική