Ι. Μολυβδάς, Γ. Μικρογεώργης, Α. Δίγκα, Ο. Δημητράκη
ΣΤΟΜΑ 2003;31:225-232
Οι κλασσικές μέθοδοι έμφραξης ριζικών σωλήνων έχουν αποδειχθεί αναποτελεσματικές σε περιπτώσεις μη πλήρως διαπλασμένων άπολφων μόνιμων δοντιών. Για την αντιμετώπιση του παραπάνω προβλήματος η περισσότερο ευρέως αποδεκτή τεχνική προτείνει τη χρήση φυράματος υδροξειδίου του ασβεστίου ως προσωρινού εμφρακτικού υλικού-ερεθίσματος για τη διέγερση της παραγωγής ενασβεστιωμένης γέφυρας, η οποία αποφράσσει το ανοιχτό ακρορρίζιο, επιτρέποντας σε δεύτερο χρόνο την έμφραξη του ριζοσωλήνα με τις κλασσικές μεθόδους. Η τεχνική αυτή χρησιμοποιήθηκε σε 40 άπολφα μόνιμα δόντια 38 νέων ασθενών ηλικίας 7 έως 15 ετών, με σκοπό τη διερεύνηση της κλινικής αποδοτικότητάς της. Σ’ όλες τις περιπτώσεις διαπιστώθηκε ακτινογραφικά και επιβεβαιώθηκε κλινικά, σχηματισμός ενασβεστιωμένης γέφυρας μέσα σε 6-10 μήνες μετά την τοποθέτηση του φυράματος, που προέκυπτε από την ανάμειξη σκόνης χημικώς καθαρού υδροξειδίου του ασβεστίου και σκόνης θειικού βαρίου με φυσιολογικό ορό.