Σ. ΔΑΛΑΜΠΙΡΑΣ, Σ. ΔΑΜΙΑΝΑΚΗ, Α. ΑΡΧΑΚΗΣ, ΧΡ. ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ
ΣΤΟΜΑ 2007;35(1):59-68
Η ανατολή ενός μονίμου κυνόδοντα παρουσιάζεται στη διεθνή βιβλιογραφία ως μία περιπετειώδης πορεία που έχει δικούς της κανόνες. Το ποσοστό εγκλεισμού του είναι το υψηλότερο μετά τους γ’ γομφίους.
Ο εγκλεισμός των κυνοδόντων της άνω εμφανίζεται σε ποσοστό 85% στην υπερώα και 15% στο προστόμιο. Η αιτιοπαθογένειά του μπορεί να οφείλεται σε μία μεγάλη ποικιλία αιτίων, αλλά βασικότερο ρόλο παίζει, ο χρόνος της φυσιολογικής καθόδου του στο φραγμό, καθώς συνήθως είναι ο τελευταίος που θα ανατείλει και η ειδική διαδρομή του είναι εφαπτόμενη στην άπω επιφάνεια της ρίζας του πλαγίου τομέα της άνω γνάθου. Απαιτείται, όμως, έγκαιρη διάγνωση και αντιμετώπιση του εγκλεισμού του μονίμου κυνόδοντα της άνω γνάθου, καθώς η απουσία του από το τόξο δημιουργεί σειρά προβλημάτων αισθητικών και λειτουργικών.
Η διάγνωση του εγκλεισμού βασίζεται, κυρίως, στη λεπτομερή κλινική εξέταση της πρόσθιας περιοχής της άνω γνάθου κατά την οποία εξετάζονται, κυρίως, οι θέσεις και οι κλίσεις των προσθίων μονίμων οδόντων στην ηλικια- κή ομάδα 10-15 ετών. Η δακτυλική ψηλάφηση για την ανίχνευση της κυνοδοντικής προπέτειας αποτελεί βασικό κλινικό κριτήριο για την πιθανή εκτροπή από την πορεία ανατολής ενός μονίμου κυνόδοντα της άνω γνάθου. Η διαγνωστική διαδικασία ολοκληρώνεται με τον ακτινογραφικό έλεγχο που, συνήθως, περιλαμβάνει περιακρορριζικά ακτινογραφήματα με τη χρήση της τεχνικής του Clark.
Σε ακραίες περιπτώσεις διαγνωστικών προβληματισμών πρόσθετες ακτινογραφίες (δήξεως, πανοραμική, κεφαλομετρική, αξονική) μπορούν να βοηθήσουν σημαντικά το έργο του εξετάζοντος.
ΛEΞEIΣ KΛEIΔIA: Εγκλειστοι κυνόδοντες, αιτιολογία, διαγνωστική διερεύνηση